Er woonde eens een creatief gezin in het Nieuwe Westen…
Voor illustrator Caroline Ellerbeck begon haar sprookje in Rotterdam
Toen Caroline Ellerbeck en haar man Gilles de Sitter van Leiden naar Rotterdam verhuisden was zoon Luuk net drie jaar oud. Hoewel kennissen hen Kralingen aanraadden, werd het stel verliefd op een huis aan de Van Citterstraat in het Nieuwe Westen. Hier streek het jonge gezin in 2006 neer. Inmiddels wonen dochters Fien en Flores er ook. Geen probleem, het huis is met 210 m2 groot genoeg!
Vastbesloten om hun nieuwe thuisstad beter te leren kennen, stapten Caroline en Gilles regelmatig op de fiets. Zo ontdekten ze ook hun huidige woning. Caroline: “‘Dit is het!’ had ik direct bij dit huis. We wilden groot wonen, voor niet al te veel geld. We hebben nu drie verdiepingen en 210 m2 tot onze beschikking.” Het charmante dubbele benedenhuis met souterrain en ruime tuin had nog veel authentieke details en bovendien zag Caroline andere mogelijkheden: ze verbouwden het souterrain tot bed & breakfast met eigen badkamer en keuken. “Dat was een tijdje leuk, maar op den duur hadden we er genoeg van. Inmiddels gebruik ik het als werkruimte.”
We wilden groot wonen in Rotterdam, voor niet al te veel geld
Caroline is illustrator en geeft daarnaast haar eigen kinderboeken uit. Haar eerste eigen sprookjesprentenboek kwam uit in september 2016. Het boek ‘Feest’, waarvoor ze de architectonische iconen van Rotterdam tekende, toont haar liefde voor de Maasstad.
Veel gezinnen en gespeel in het Nieuwe Westen
Het Nieuwe Westen en diens bewoners leerde Caroline beter kennen door aan te bellen bij buren. “Zo kregen we snel een beeld van wie er in de wijk wonen. Dat zijn veel gezinnen!” De buren hebben ook drie kinderen, vertelt ze. En dus spelen Fien en Flores, ondanks de ruime achtertuin, regelmatig met buurtkinderen op de stoep. De dynamiek van haar wijk vindt Caroline fijn, net als de nabijheid van het centrum en Centraal Station. In de ruim tien jaar dat ze er wonen, vindt ze Rotterdam en haar buurt alleen maar leuker geworden. Met buren drinkt ze af en toe een kop koffie of een borrel. “Gilles heeft morgen weer een ‘buurmannenborrel”.
Gilles heeft morgen weer een ‘buurmannenborrel
Daarnaast is Caroline gelukkig met het vele groen en de speelmogelijkheden in de buurt. “Met de kinderen gaan we vaak naar speeltuin De Speeldernis of naar Binnenstebuiten. De Zandtuin in de Hugo Molenaarstraat is ook erg leuk. En we gaan vaak rolschaatsen in het Roel Langerakpark.” Ze zou niet snel binnen Rotterdam verhuizen, behalve voor een huis aan de Heemraadsingel. “Daar zou ik graag wonen, maar dat is niet te betalen.” Dus geniet ze des te meer van buurtinitiatief Singeldingen, jaarlijks vaste prik voor het gezin. “Er zijn workshops en voorstellingen in het weekend en op zondagmiddag is er jazz. De kinderen vinden het fantastisch en ook wij ontmoeten leuke mensen uit de buurt.”
Ondernemen is geen sprookje
Luuk, Fien en Flores zijn nu 14, 10 en 6 jaar oud. Fien en Flores gaan naar basisschool De Blijberg in Blijdorp, Luuk gaat inmiddels naar het Wolfert Dalton in Hillegersberg. Nu de kinderen ouder zijn, denkt Caroline vaker na over wat ze zelf nog wil. Ze blijft hoe dan ook illustreren, want verhalen verbeelden vindt ze het leukste dat er is. “En in de toekomst zou ik graag theaterdecors ontwerpen en nog meer schilderen.” Ze droomt stiekem van een expositie van schilderijen die ze door de jaren heen maakte. Het moge duidelijk zijn: Caroline is in de eerste plaats een maker, het ondernemen hoort daar nu eenmaal bij. “De tijd waarin ik een boek maak, is en feestje. Maar zaken als de marketing, verkoop en publiciteit kosten minstens zoveel tijd! Het zou fijn zijn om dat uit te besteden.” Creatief ondernemen is misschien niet altijd een sprookje, maar met Caroline’s verhalen loopt het vooralsnog altijd goed af.
Rotterdams Sprookjesbos bij kindermuseum Villa Zebra
Ze pakt haar allereerste boekje erbij. Een Gouden Boekje over olifantje Yindee uit Artis. “Ik wilde het boekje zó graag illustreren, maar had weinig ervaring met dierenillustraties,” lacht Caroline. Ze beet zich erin vast en werkte dagen achtereen. Met resultaat, want nog vier boekjes in de serie volgden. “Dit boekje is nu net in het Chinees verschenen,” vertelt ze. Een ander hoogtepunt: door kindermuseum Villa Zebra is Caroline gevraagd een expositie in te richten op basis van haar sprookjesprentenboek, met sprookjesbos en snoephuisje. “Het wordt een levensgroot pop-up boek, waarin alle sprookjesfiguren uit het boek terugkomen. Vanaf zomer 2018 is de expositie voor een paar jaar te zien.” Voor Caroline is fulltime tekenen een sprookje op zich. “Ik kom uit de commerciële wereld en werkte na de academie voor een reclamebureau. Dat was ontzettend leerzaam, maar ik wilde meer zelf creëren.” Het zelfstandige bestaan lonkte, ondanks de geboorte van zoon Luuk.
Het Nieuwe Westen bloeit, net als Caroline’s ideeën voor verhalen
Inmiddels is hij 14 jaar en past hij af en toe op, dus gaan Gilles en Caroline zelf vaker op pad, “voor een biertje bij Kino of het Westerpaviljoen.” Overdag drinkt ze koffie bij Heilige Boontjes om de hoek, en ze hoopt snel een keer te kunnen gaan eten bij het nieuwe restaurant Bistro Belén op het Middellandplein. De buurt bloeit, net als Caroline’s ideeën voor verhalen wanneer ze wandelt. “Dat doe ik elke maandagavond, kriskras door de stad en steeds een andere route. Heerlijk.” Voor wie het wil zien is Rotterdam eigenlijk ook een sprookjesbos.
